اخلاق عملي
جواني حضرت امام
خميني (قدسسره) از زبان حضرت آيهاللهالعظمي فاضل
لنكراني(رحمهاللهعليه)
مصداق انسان كامل
امام بزرگوار جدا
مصداق انسان كامل بودند نيز همه فضايل انساني را داشتند امام در
تمامي مراحل زندگيشان نسبت به شاگردان، دوستان و خانوادهشان آنچه
را كه شايسته يك انسان كامل بود رعايت ميكردند... براي وقوف بر
دوران جواني حضرت امام، از برخي دوستان دوران جوانيشان متفقا كسب
اطلاع كردهام كه ايشان حتي در دوران بحراني جواني نيز يك لغزش هم
از ايشان صادر نشده است. براي مثال در جلسات خودماني كه براي مزاح
مطالبي ميگفتند، اگر در لابلاي شوخيها يك جملهاي غيبت را داشت
امام فورا ناراحت ميشدند و تذكر ميدادند. كه غيبت امر حرامي است
و جايز نيست. و اين صفت براي جوانهاي ما بخصوص جوانان طلبه بسيار
داراي اهميت است كه يك كسي در دوران جواني اينقدر مقيد به حلال و
حرام باشد. و اين حكايت از اين كشف ميكند كه ايمان خيلي بر قلب
ايشان حاكم بوده است.
يك خاطره
يك خاطرهاي كه
تقيد امام را به مسائل اخلاقي روشن ميكند مربوط به دوران طلبگي ما
ميشود.امام آن موقع در مدرسه فيضيه تدريس داشتند، طلبهها به درس
ايشان ميآمدند. يك روز هنگام درس امام بود مشاهده كرديم كه ايشان
وارد شدند و بلافاصله برگشتند. ما تعجب كرديم كه چرا ايشان درس
نگفتند؟ بعدا معلوم شد كه ايشان وقتي وارد مدرس شدند، ديدند چند تا
طلبه در آنجا در حال درس و بحث هستند، وقتي كه از حضرت امام سوال
كرديم كه چرا درس نگفتيد و برگشتيد؟ فرمودند: ما با آنها چه فرقي
داريم! همه ما طلبهايم. ما ميخواستيم درس بگوييم آنها زودتر از
ما آمدند. حق آنهاست كه امروز در آنجا مشغول درس و بحث باشند. فردا
ما ميآييم. اگر آنها باز هم بودند درس نخواهيم گفت.(2)
1
حضرت آيهاللهالعظمي
فاضل لنكراني از مراجع حوزه علميه قم كه افتخار شاگردي عالم
جليلالقدر عصر اخير، نيز آيهاللهالعظمي بروجردي، حضرت امام
خميني و علامه طباطبايي را داشتند در 26 خرداد 86 و در آستانه
سالروز شهادت حضات فاطمه زهرا (س) بر اثر بيماري به بيماري به
ملكوت اعلي پيوست.
2
نقل
از مجله حضور شماره يكم