آه و اجابت
دعا، زبان عشق است، و بيان نياز به درگاه حضرت بي نياز.
گفتن نيست، خواستني است با زبان، بلكه با همهي وجود.
دعا گلواژهاي نورانيست براي ارتباط با نور مطلق.
از منزل خاكي تا آنسوي افلاك.
از وادي فقر محض، تا قلمرو غني مطلق.
هم او دعاكردن را به ما آموخته است،
هم دعا از تو اجابت هم ز تو ايمني از تو مهابت هم ز تو(1)
كافي است مشترك خط توحيد باشي و كدهاي ارتباطي را بشناسي، او
براي همهي مشتركين در دسترس است و هر پيامي را دريافت ميكند.
پس همواره پيامهاي نيازمندي را ارسال نما تا آنچه مصلحت تو است
اجابت شود.
پيامهاي نيازمندي گاهي براي جذب است و گاهي براي دفع، جذب نور،
خير و سعادت و دفع ظلمت، شرّ و شقاوت.
نيازهايت رت شبهنگام، دور از همهي دغدغههاي روز با تمركز بيشتر
مخابره كن، و او وعده داده است دعاهاي ما را اجابت كند و تو
بدان كه دعا سيلبند بلاياست براي دارندگان و ناداران، دعا كن
با دلي شكسته قلبي در اندوه فراق و روحي عطشناك، كه شايد يك آه
يك اجابت باشد، حتي آهي از سويداي دل !
1- مثنوي، دفتر دوم، بيت
694 سردبير