معاشرت هاي نوروزي
خانواده به عنوان يک نهاد اجتماعي، وظيفه پرورش نسل آينده را به عهده دارد. مهم ترين کارکرد خانواده، انتقال جهان بيني و آموزش سلسله مهارت هايي است که کودک را براي زندگي اجتماعي آماده ميسازد.
والدين به عنوان منابع قدرت و الگوهاي رفتاري، مهم ترين چارچوب نگرشي وچگونه زيستن را به کودکان منتقل ميکنند. کودک با مشاهده رفتار والدين به طور غيرمستقيم از آنها يادميگيرد، چگونه غذا بخورد، چطور لباس بپوشد، درحضور ديگران چه زمان و با چه شيوهاي صحبت کند يا اصلا از چه کلماتي استفاده کند تا بيشتر مقبول واقع شود.
نحوه معاشرت بچه ها
گاهي رفتار بچهها درمعاشرتهاي نوروزي ما را ميآزارد. لذا بدان جهت که رفتار فرزانمان موجبات شرمندگي ما را در حضور ديگران فراهم نياورد، ميتوانيم در موقعيتهاي مناسب به آنها آموزش دهيم که هنگام حضور در ميهمانيها و يا رسيدن ميهمان چگونه رفتار کنند.
گاهي کودکان از حضور ميهمان در منزل سوءاستفاده ميکنند و با درک معذورات والدين از محدود کردن آنها در حضور غريبهها، رفتارهايي نامناسب از خود نشان ميدهند يا چيزي را طلب ميکنند که امکان فراهم کردن يا دسترسي به آن آسان نيست و يا اينکه اصلا صلاح نيست در اختيار کودک باشد. در اينگونه موارد بهتر است توجه کودک را به موضوع ديگري جلب کنيم و اجازه ندهيم کودک از حضور ديگران استفاده کرده و از والدين "باج" بگيرد. کودک بايد متوجه شود اجازه ندارد از حساسيتهاي والدين در جهت منافع و خواست شخصي خود استفاده کند و با آزرده خاطر کردن آنها به مقصود خويش برسد. چرا که اصلا حق ندارد اصول رفتاري خويش را بر پايه اين نگرش که فقط من راضي باشم و رضايت يا ناراحتي ديگران اهميتي ندارد، بنا کند.
البته گاه ريشه اين رفتارهاي نادرست در رفتارهاي ما والدين نهفته است. زيرا گاهي رفتار نادرست کودک را بامزه و بانمک توصيف ميکنيم و حتي در برابر گستاخي آنها ميخنديم و با اين شيوه، آنها را به ادامه رفتار ناشايست تشويق ميکنيم اما زماني که همين حرف ها و حرکات ناپسند در حضور ديگران تکرار ميشود، احساس شرمساري وشرمندگي ميکنيم و شايد مجبور شويم دست به تنبيه کودک بزنيم. بهتر است اگر شاهد رفتار اشتباهي از کودک هستيم، او را به گوشهاي خلوت ببريم و خطايش را گوشزد کنيم تا ضمن احترام به ميهمان و کودک، از رفتار ناپسندش جلوگيري کرده باشيم.
گاهي در ديد و بازديدهاي نوروزي، دامنه توجه محدود و حوصله اندک کودکان را ناديده ميگيريم و تصور ميکنيم وقتي با بحث هاي کسل کننده و نامفهوم، حوصله آن ها را سر ميبريم، بايد مثل مخاطبين بزرگسال همچنان ساکت بنشينند و شيطنت نکنند.
بد نيست گاهي هم کودکان را مخاطب قرار دهيم و با آنها حرف بزنيم و البته والدين نيز اجازه دهند کودکان خود، به پرسش ها پاسخ دهند تا تعادل لازم حفظ شده و همه از دور هم بودن لذت ببرند و شادي نوروز بين همه تقسيم شود وکودکان نيز بتوانند با احساس خوب، به تدريج ورود به دنياي بزرگسالي را تجربه کنند.
منبع : سایت شمیم |