اثبات ولایت علی بن ابیطالب(ع) نیز نزد ما شیعیان، بر اساس ارجاع به چند حدیث و روایت است که از نظر برخی از مسلمانان به آن اشاره مستقیم نشده است(در صورتی که ما شیعیان معتقدیم که اشاره مستقیم شده است).
غصب این ولایت و بالفعل شدنش نیز بعد از پیامبر(ص) بوده است که مورد توافق اکثر مسلمین نیز نبوده است. مثلا برادران اهل سنت اکثرا معتقدند که کسی که حتی با قوه نظامی بر سر کار بیاید او خلیفه رسول خداست. آیا عقل سلیم شما این طرز زندگی را می پذیرد؟! پس همان گونه که بر اثبات حقانیت امام علی(ع) استدلال میکنید بر اثبات ولایت فقهاء نیز استدلال کنید.
در مورد مراجع وفقهاء اما، بر اساس مطالبی که در پاسخ سؤال شماره یک خدمت دوستان عرض شد هیچ یک از فقهاء طول تاریخ تشیع را نمی توانید پیدا کنید که "ولایت فقیه" را قبول نداشته باشد، زیرا حداقل پنج ولایت از ولایتهای امام معصوم(ع) را نمیتواند برای فقهاء قبول نداشته باشد. مانند: ولایت درفتوا، ولایت درتعیین موضوعات، ولایت درقضاء، ولایت در امور حسبیه و ولایت در اذن و نظارت. اما چیزی که میان فقهاء و مراجع اختلافی است مطلقه و مقیده بودن ولایت است.
امام خمینی معتقدند کسی که ولایت مطلقه را قبول نداشته باشد، توانائی اداره جامعه را ندارد، چون باید در اموال مردم دخل و تصرف کند و این جز در پرتو پذیرفته شدن ولایت تصرف در اموال و نفوس امکان پذیر نمیباشد.
بر این اساس چون مسئله مطلقه یا مقیده بودن ولایت فقهاء اختلافی است مراجع عظام و فقهاء و پیروان آنها که معتقد به ولایت مقیده میباشند در این مسئله حق اعتراض و معارضه با فقیهی که به ولایتمطلقه معتقد است و آن را بر جامعه حاکمیت میبخشد، را ندارند.
جهت اطلاع دوستان هم عرض میکنم که اینجانب در کتاب "درآمدی بر تحولات نظریه دولت در اسلام" [چاپ پژوهشگاه فرهنگ واندیشه اسلامی] اثبات کردهام که بیشتر فقهاء مطرح طول تاریخ تشیع به ولایت مطلقه فقیه اعتقاد داشتهاند. به آن متن مراجعه داشته باشید.
اما در مورد اعتقاد شرعی به ولایتفقیه، با توجه به این که ائمه معصومین فقیه را در جامعه جانشین خود قرار دادهاند و فرمودهاند فقط از دستورات او باید پیروی داشته باشید، بجز حکومت فقیه، شرعا حق اعتقاد به حکومت دیگری را نداریم. به دو دلیل زیر:
1- خداوند در قرآن فرموده است : "هیچ گرایشی به ظالم نداشته باشید"( هود/113) [چه رسد به این که اعتقاد داشته باشید]؛ و یکی از ظالمها "کسی است که به ما انزل الله حکم نمی کند"(مائده/45)
2- امام صادق(ع) فرمودند: "هنگامی که فقیهی براساس دستورات ما حکم کرد و از او پذیرفته نشد و حکمش رد شد، این تحقیر حکم خدا و رد حکم ما است و رد ما رد خدا است و این در حد شرک به خدا است"(إذا حكم بحكمنا فلم يقبله منه فإنما بحكم الله قد استخف وعلينا رد والراد علينا الراد على الله وهو على حد الشرك بالله). (الكافي - الشيخ الكليني - ج 7 - ص 412).
|