قبل از مطالعه این پاسخ لطفا به پاسخ سؤال شماره دو مراجعه و آن را مطالعه کنید.
از مطالب گفته شده در آنجا نتیجه می گیریم که این خدا است که به حکومت فقیه حاکم مشروعیت به معنای حقانیت می بخشد. بنابراین فقیه حاکم صاحب شرایط حتی اگر 45 درصد از آراء مردم را داشته باشد باز هم حاکم حق الهی است.
اما در اینجا یک سؤال اساسی وجود دارد و آن این است که عدم توافق، عدم اقبال یا به عبارت دیگر عدم مقبولیت را فقیه از کجا متوجه می شود؟ اگر گفته شود از طریق نظر سنجی، من می گویم نظر سنجی در ایران معاصر، به دلایل مختلف، به هیچ وجه نمایانگر واقعیت نیست. پس تنها راه این سنجش، شرکت یا عدم شرکت مردم در انتخابات است و آن هم فقط انتخابات ریاست جمهوری.
بر این اساس هرگاه فقیه حاکم مشاهده نمود که اقبال مردم به شرکت در این انتخابات کم شده است، اگر مدیر خوبی باشد، به باز نگری دربرنامه های پیاده شده در جامعه می پردازد تا این عدم مقبولیت را به مقبولیت تبدیل نماید.
|